มีใครเคยรู้สึกจะร้องไห้เวลาต้องกลับมาอยู่ห้องคนเดียวมั้ยคะ

เราเป็นคนที่มีเพื่อนพอสมควร มีแฟนที่ก็น่ารักดี แต่บางวันมันเหมือนรู้สึก “เหงาเฉยๆ” ทั้งที่มีคนอยู่รอบตัว เวลานั่งกินข้าวกับเพื่อนก็หัวเราะปกติ แต่พอกลับมาบ้านคือเหมือนความรู้สึกมันดิ่งลงแบ

มีอาการร้องไห้ทุกวันมาเกือบจะสองอาทิตย์ละครับ ไปทำงานก็อารมณ์ปกติดี ยิ้ม หัวเราะได้ แต่พอกลับมาห้องความรู้สึกดิ่ง ร้องไห้หนักมากบ้างวัน รู้สึกว่าตัวเองไม่มีไม่มีจุดยืน เคว้งไปหมด รู้สึกเดียวดาย คิดถึง

คือเราไม่รู้จะเริ่มเกริ่นจากตรงไหนก่อนดี คือก่อนอื่นเราบอกว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า กำลังรักษาอยู่ค่ะ ไม่รู้ว่าเปลี่ยนยาด้วยหรือป่าวถึงมีอาการแบบนี้ วันนี้เราร้องไห้หนักมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มันดีขึ้น คื

มันเหมือนจะเหงาในบางครั้ง แต่ที่จริงอยู่ก็เพื่อนก็ไม่มีอะไร พอกลับมาบ้านเท่านั้นและ รู้สึกว่าเหงา เหนื่อยเลย ทำยังไงถึงจะหาย ใครมีวิธีช่วยบอกเราหน่อยได้มั้ย หรือว่าใครเคยเป็นแบบเรา แล้วมีวิธีแก้ ช่วยบ

เราในวัยเด็กอยู่กับทวดผญ /ผช และลุงของพ่อ เราก็เรียกว่าปู่ ทั้งบ้านอยู่กันสี่คน ที่เลี้ยงดูเรามา ทางบ้านเราค่อนข้างลำบากมากตอนเด็ก อยู่ในชนบทที่ห่างไกลความเจริญด้วยอยู่กับทวดที่เลี้ยงดูเด็กน้อยแบบเราจ

ตอนนี้รู้สึกไม่ไหวแล้วค่ะ เราเพิ่งเจอเรื่องสูญเสีย ซึ่งมันหนักมาก สมองคิดวนจนใช้ชีวิตไม่ได้ ร้องไห้ตลอดเวลา ทรมานเหมือนจะใช้ชีวิตต่อไม่ไหวแล้ว ขอคำปรึกษาทีค่ะ เรายังไม่เคยหาหมอเพื่อวินิจฉัยสึขภาพจิตเล

สวัสดีค่ะหนูอายุ13พึ่งเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ อยากหายเป็นไวๆรู้าึกทรมานมากเวลาเจอเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาเเล้วเเละยังไม่เกิด เข้าสังคมยากมากค่ะเหนื่อยสุดๆ วิตกกังวลคิดมากเหมือนคนบ้าเลยค่ะอารมณ์ขึ้นๆลงๆกลัวตั

พักหลังๆมานี่ รู้สึกเหนื่อย หดหู่ใจ ไม่อยากตื่น ไม่อยากทาน กำลังรู้สึกแบบนี้ค่ะ แต่ไม่เคยพบแพทย์เลยค่ะ รู้สึกเหนื่อย เวลาคนที่ทำงานคุยด้วย แค่จะอ้าปากตอบก็เหนื่อยแล้ว มันตึงๆ อื้ออึง หนักๆหน่วงๆอยู่ใ

ตอนนี้เรารู้สึกหน่วงๆเบื่อๆ เหนื่อยๆตื้อๆสมอง อาจจะเป็นเพราะงาน เพราะคนที่ทำงาน และก็คนที่เราคุยอยู่ มันเหมือนประดังประเดกันมาหลายด้านเลย เรารู้สึกไม่อยากพูด ไม่อยากคุยกะใคร ไม่อยากอาหาร ไม่หิวอะไรเลย